دانلود گزارشهای کارآموزی و پروژه دانشجویی

دانلود مقاله بناهای تاریخی

مقدمه مسکن:
مسکن اثری چند وجهی است و از دیدگاههای گوناگون از جمله معمار(تناسب و زیبایی) فنون احداث بنا ، تاسیسات بناهای مسکونی ، هزینه زمین و ساختمان ، اعتبارات مسکن ، بازار مسکن ، قوانین و مقررات ناظر بر خانه سازی ، مسکن (( حاشیه ای )) و خرابیها قابل بررسی میباشد. آنچه در این نوشتار می آید ، بحث درباره چگونگی بررسی مسکن در چهار چوب طرح های توسعه و عمران ( جامع ) و تفصیلی شهرهای ایران است. در انگونه طرح ها بیشتر به برنامه ریزی کاربرد زمین یا اختصاص اراضی به مصارف گوناگون از جمله : مسکن ، بازرگانی ، گذرگاهها ، صنایع ، فضای سبز ، آموزش ، بهداشت ، ورزش و مانند اینها میپردازند. بنابر این در بررسی مسکن در قالب طرح های مذکور نیز موضوع زمین از اهمیت بیشتری برخوردار است. در میان کاربردهای گوناگون زمینهای شهری ، کاربر و مسکونی از اهمیت ویژه ای برخوردار است.گذشته از اینکه هدف اصلی هرگونه شهر سازی ها ایجاد سکونتگاه انسانی است سهم مسکن از این نظر صرفا ً دست بالا دارد.سنجش مهم مسکن در انواع کاربردها آسان نیست.زیرا تعریف یکسان و یک نواختی از محدودۀ شهر و در نتیجه ساخت آن شده است. هم اینک در شهرهای ایران هم زمان محدودههای گوناگونی از جمله محدوده نظارتی و محدوده قانونی و محدوده خذماتی شهرداری وجود دارد وانگهی بدلیل زمینهای وسیع ساخته شده و احیانا ً زمینهای زراعی بازمانده از شیوۀ معیشت روستائی درون همین محدوده ها محاسبه ها و مقایسه های چندان معناداری نیست. در یکی از شهرهایی که اطلاعات تفصیلی درباره آن در دسترس است نسبت به زمینهای مسکونی به کل محدودۀ ۱۰ ساله شهر ۱۵% اما نسبت به مساحت دایر پس از کسر زمینهای دایر و کشاورزی آن ۳۴% میباشد. بررسی محللات گوناگون همین شهر نشان میدهد که رابطۀ نسبتا ً نزذیکی میان سهم زمینهای مسکونی و تراکم جمعیت وجود دارد. تز جمله نسبت ۳۴% با چگالی ۸۶ نفر در هکتار متناظر است ، به نسبت زمینهای مسکونی به مساحت دایر شهر در تراکم ۱۰۰ ، ۱۲۰ ، ۱۴۰ نفر. در هکتار به ترتیب ۳۸ ، ۴۴ ، ۵۰ ، درصد بدست می آید.تصور میرود این نسبتها در بیشتر شهرهای متوسط  و بزرگ ایران اشغال شده است.
بناهای تاریخی
خانه بروجردیها در کاشان
قدمت خانه بروجردیها به طوری که در کتیبه چهار طرف تالار آن آمده به سال ۱۲۹۲ ه.ق باز می گردد . این خانه را حاج سید جعفر نطنزی که از بروجرد مال التجاره وارد می کرده ساخته است . بنا بر اظهارات موثق ساخت این مجموعه در حدود ۱۸ سال یعنی تا سال ۱۳۱۰ ه.ق به درازا کشیده ، و در آن بیش از ۱۵۰ بنا و هنرمند گچکار و آینه کار و دیگر هنرمندان به کار گرفته شده اند . بنای مذکور در اصل به صورت اندرونی و بیرونی بوده و این بخش از سال ۱۳۵۳ ه.ش به تملک سازمان میراث فرهنگی در آمده و در فهرست آثار تاریخی کشور ثبت شده است . بخش اندرونی که در شمال شرقی و شرق بنا واقع است هنوز تحت مالکیت خصوصی می باشد

(( برای دانلود کلیک کنید ))